Costanza e fortezza-postacie

Lars Porsenna
Król w etruskim Kluzjum. Według rzymskiej tradycji, w 508 roku p.n.e. starał sie przywrócić na tron wygnany z Rzymu ród Tarkwiniuszy, aczkolwiek, według podań, bohaterstwo Rzymian (Horacjusza, Mucjusza) i opór innych miast rzymskich zmusiły Porsennę do zrezygnowania z oblężenia (Liv. 2, 9n). Zgodnie z inną tradycją, Porsenna jednak zdobył Rzym.
Tarkwiniusz zwany Pysznym
Legendarny ostatni, okrutny król rzymski z z etruskiej dynastii Tarkwiniuszy, po jego wypędzeniu z Rzymu (według tradycji: w 510 roku p.n.e.) ustanowiono republikę rzymską.
Mucjusz albo Gaius Mucius Scaevola
Legendarny rzymski bohater z końca VI w. p.n.e. W trakcie oblężenia Rzymu przez etruskiego króla Porsennę, wtargnął do jego obozowiska, chcąc go zamordować. Po schwytaniu – kiedy za niewyjawienie zamiarów swoich wspólników groziły mu tortury – na dowód swojej nieustraszoności spalił sobie prawą rękę („Scaevola“ znaczy „Mańkut“).
Horacjusz albo Horatius Cocles
Legendarny rzymski bohater – podczas wojny z królem etruskim Porsenną bronił przed wrogimi siłami mostu na Tybrze tak długo, aż umożliwił odwrót swoim towarzyszom broni. Kiedy most w końcu runął, przepłynął na brzeg rzymski w pełnej zbroi (Liv.2, 10). „Cocles“ znaczy „jednooki od urodzenia“.
Herminius albo Titus Herminius zwany Aquilinusem
Kolejny rzymski bohater broniący „Pons Sublicius“ podczas wojny z Porsenną. Dwa lata później został rzymskim konsulem. Ród Herminiusów należał, według Horacego, do najznamienitszych rodów patrycjuszowskich starożytnego Rzymu.
Publius Valerius zwany Publicola
Jedna z czterech postaci, którym zawdzięcza się ustanowienie republiki rzymskiej i wygnanie Tarkwiniusza. Został konsulem rzymskim, miał córkę Walerię. Wprowadził prawo, które pozwalało każdemu obywatelowi pozbawić życia kogokolwiek, kto samowolnie chciałby zostać królem i ponownie wprowadzić monarchię (do tego odwoływali się spiskowcy, kiedy Brutus zabił Juliusza Cezara). „Publicola“ oznacza „przyjaciela ludu“.
Klelia albo Cloelia
Rzymska dziewica, która stała się jedną z zakładniczek Larsa Porsenny. Według legendy, zbiegła z obozu etruskiego z powrotem do Rzymu, zabierając ze sobą inne rzymskie dziewice. Udało jej się wykraść Etruskom konie i przepłynąć wpław rzekę Tyber. Porsenna domagał się jej powrotu do swojego taboru – Rzymianie wydali ją, żeby nie złamać traktatu pokojowego. Bohaterstwo Klelii zrobiło jednak tak wielkie wrażenie na Porsennie, że zwrócił jej wolność. W dowód uznania Rzymianie postawili jej pomnik na Via Sacra, co wcześniej było honorem przysługującym jedynie mężczyznom.
 
 
chor
loader